De lastigste klus die ik de laatste tijd heb gedaan was het fotograferen van mijn eigen huis. Dat gaat namelijk in de verkoop, en dan maak ik de foto’s natuurlijk zelf. Uiteraard.
Het is moeilijk om afstand te nemen van iets waar je dagelijks rondloopt. Een hoop zaken vallen je niet meer op. Rare stapeltjes kranten die nog gelezen dienen te worden, bergen van kleding die niet vies maar zeker ook niet schoon zijn. Roeimachines die ongebruikt in een hoek staan en meer weg hebben van een dure kapstok. En het allerergste : de onbegaanbare kamer/grot van de puber.
De makelaar liep wel even rond om wat tips te geven. Geen Kruidvat handzeep op het aanrecht, maar eentje van Rituals. Olijfolie in een mooi kannetje en niet in een 5 literfles van de turk om de hoek. Verse bloemen in een vaas die niet in elke ruimte terug mag komen. Geen douchegordijn met bruine randen.
Dus ziet mijn huis er nu uit alsof het in de VT Wonen komt te staan. Strak en clean. Wie leeft zo ? Ik heb ook nog nooit zo’n volle fruitschaal gehad. Onwerkelijk. Het zal niet lang duren tot de stapeltjes weer terug zijn. Maar ik doe m’n best, het moet natuurlijk wel blijven lijken op de foto’s. Voor als er straks kijkers komen. Hoop ik.
