Spread

Nieuwe Quote, met een foto over 2 pagina's. Paushuize in Utrecht. Plafond en muren waren ooit helemaal overgesausd. Een klus van 2 jaar om het er allemaal weer af te halen. En dan komt dit er onder vandaan. Inclusief engeltjes. Je kan het zelf ook huren voor een feestje.

Vals effect (?)

In de nabewerking van mijn foto's gebruik ik vaak een plug-in voor Photoshop. Exposure heet het. Daarmee haal ik een beetje de digitale randjes uit een beeld. Zodat het er iets analoger uitziet. Kleurshift, contrast en verloop naar de randen. Ik vind het mooi en ook toegestaan. 

Niet volgens de Puristen. Dan moet je maar op film schieten vinden zij. Maar ook toen was er een hoop manipulatie. Door films langer of warmer te ontwikkelen kreeg je een grovere korrel. En daarna stond je in de doka flink te friemelen om sommige delen van de foto donkerder of lichter te maken. Of diafilm ontwikkelen als negatief, "Cross-processing". Vaak gedaan.  

Gisteren kocht ik een update van het programma. Er bleken heel veel effecten bijgekomen te zijn. Waarschijnlijk onder invloed van het succes van Instagram en Hipstamatic. 

Dit was zo'n nieuw effectje. Ziet er meteen heel mooi uit. 

Maar het wringt natuurlijk wel. Echte "Vintage" foto's zijn vaak op een hele mooie manier oud geworden, mede door de beperkte technieken uit die tijd. Dat is echt, niet nagemaakt.
Dus wat ik hier heb gedaan kan niet. Het is te kunstmatig, te makkelijk.

Denk ik.

Ik weet het niet eigenlijk.

Best mooie foto's geworden op deze manier. En ze zijn heel kort geleden gemaakt.

Damn. Ik ben er niet helemaal uit.

Een donkere dag

Vorige week moest ik bij het Reumafonds een aantal portretten maken. Dat doe ik dan graag bij daglicht. Maar ja, als dat er niet is moet je toch naar de electronica grijpen. Flitsen dus. Opstelling gemaakt met 1 studio- en twee handflitsers. Twee reflectoren ( zwart en wit ) en het beetje daglicht wat binnenkwam. Het resultaat vond ik zelf wel verassend, die kleine flitsertjes zorgden voor een paar mooie highlights in het gezicht ( neus, tanden ) . Ik heb de opstelling even getekend. Voor de volgende sombere dag........

Een gedachte over het vak

Fotografen zijn er goed in om met elkaar in een zaaltje te gaan mokken over de toekomst van hun mooie beroep. Als je dan mazzel hebt wordt dit opgepikt door een journalist en komt er een stukje in de krant. En ook via deskundigen uit het vak lezen we in diverse media wat de stand van zaken is. Maar zelden of nooit lees ik iets uit de mond van de fotografen zelf. Waarschijnlijk uit angst voor het reilen en zeilen van hun eigen tent. Want openlijk klagen over het gebrek aan substantiële klussen doen wij niet. Nee, dat is commerciële zelfmoord. Iemand die zeurt dat het zo slecht gaat is niet aantrekkelijk voor opdrachtgevers. Dus gaat het goed en heeft iedereen het druk. Met het maken van vrij werk, twitteren, bloggen, boeken maken en andere vormen van netwerken. Nauwelijks met het binnenhalen van een inkomen. 

Maar de collega’s die ik spreek klagen wel degelijk openlijk en hardop. Tegen mij dan. Net als de stylistes en visagistes. 

Laten we eerlijk zijn - en ik ga er van uit dat ik mezelf na bijna 23 jaar als betrouwbare graadmeter mag inzetten - het is nog nooit zo mager geweest. We vissen met heel veel in dezelfde vijver, en veel bureaus lijken afgesloten bolwerken van vaste teams. Je krijgt bijna nergens meer een voet tussen de deur. Misschien dat er voor jong talent andere regels gelden, dat weet ik niet. Ik zie wel dat deze groep het nu al anders aanpakt dan mijn generatie. Niet smachtend bij de telefoon gaan zitten wachten, maar eigen projecten bedenken. Ze zijn jaloersmakend enthousiast en positief. Terecht : Nederland barst van het jonge fotografie talent. Het Volkskrant Magazine laat dit ieder zaterdag weer zien. Tijdens de bijeenkomsten in pakhuis De Zwijger ( De Donkere Kamer ) zit ik vaak met bewondering te luisteren naar hun jeugdige bevlogenheid. En lef. Komt dat omdat zij nog niet afgevlakt zijn door de zorg over hypotheken, kinderen en exen ? Is dit dan het voordeel van de leeftijd en knaagt de midlife-crisis al jaren aan mijn toekomstbeeld en heb ik dat alleen even niet in de gaten ? 

Voordat het er op gaat lijken dat ik mij achter de groep met klagers plaats wil ik hier opmerken dat ik er nog alle vertrouwen in heb. En plezier. Digitaal is voor mij een enorme bevrijding geweest en bracht met zich mee dat ik totaal anders ben gaan werken. Vrijer, losser. En zeker met nog meer bevlogenheid. Zelfs weer eigen werk.

Alleen, volwaardig digitaal kwam zo’n beetje tegelijk op met de crisis. Dus heeft het een beetje een bijsmaak gekregen. Amateurs, Hipstamatic, Nu.nl. Overlopende, oneindige beeldbanken waaruit je voor 6 euro je jaarverslag kan vullen. Hema fotoboeken met een kwaliteit die 10 jaar geleden onbereikbaar leek. Laten we het vooruitgang noemen. Er is geen weg terug. Naar dagprijzen van € 3.500,- en ook nog eens volledige afkoop van rechten. 

Omarm nieuwe mogelijkheden en laat zien wat je in huis hebt.

Geen studio meer, dat zie ik overal om me heen.  Hoeft niet meer, er zijn voldoende alternatieven. Mijn werkruimte is 6 m2, m’n huis decor voor portret en foodfotografie. Aanpassingen die eigenlijk heel positief zijn.

Ik blijf geloven in de vraag naar een eigen handschrift, naar creativiteit en zeker ook in de (her)waardering van vakmanschap. Want wij ( die klagers ) weten wel waar je 8000 Ws aan licht neer moet zetten. Of wanneer je dat beter achterwege kan laten. De Media Markt amateur heeft geen idee. Hoeft ook niet. Hij zal z’n eigen plek behouden en uitbreiden. De beeldhonger neemt met de dag toe, en je zou dus kunnen stellen dat de vijver alleen maar groter wordt. Het is alleen een hele andere vijver dan vroeger.

Op de site van PhotoQ staat een filmpje: http://www.digifotopro.nl/content/de-toekomst-van-de-fotograaf waarin (oa) Joost van den Broek zijn visie geeft : blijf de dingen doen waar je goed in bent, en doe daar nog een schepje bovenop. Dat klopt denk ik. Merk ik bij mezelf ook. 

Knoflook

Vandaag alleen maar achter de monitor. Op een gegeven moment word je daar een beetje daas van. En stram. En eigenlijk ook best wel suffig. Naar buiten dus !
Bij de Turk om de hoek hadden ze lekkere verse knoflook. 
Dus die moest op de foto. Beetje klassiek beeld. Wederom gewoon daglicht. Zou toch leuk zijn om op die manier een serietje te maken. Voor een blad. Over eten. Maar daarvoor is geloof ik niet zo heel veel te doen de laatste tijd. 

KPMG

Advertentie voor KPMG Meijburg. Toen mochten we nog een blik met modellen opentrekken. 
En eentje met styling, visagie en locatiehuur. 
Gelikt plaatje toch ? Stonden wel heel veel Watts te blazen...


Styling & Visagie : Caroline Pluym
Bureau : Zwiers, Alfred Rotteveel

Sanoma

Voor Sanoma naar Helsinki geweest. Foto's voor de kerstwens ( een stop-motion filmpje ) van het bedrijf en voor het jaarverslag. In hun eigen studio. Emilie van BroadcastYourBusiness stond vanaf de zijlijn de heren directeuren aan te sporen om in beweging te komen. 

Sri Lanka

Voor het vakblad Kraamzorg. Dit jonge gezin uit Sri Lanka. Klein huis vol met meubels. Maar hee, ik ga er prat op dat ik goed kan improviseren. Dat moest hier wel. Prachtig indirect zonlicht en m'n rug tegen de muur. Met gebaren, we spraken elkaars taal niet. Voor twintig minuten ben je even over de drempel van iemands privéleven. Daarna weer weg. Hele korte en vaak bijzondere ontmoetingen.