De oude Rolleiflex van m'n vader. Hij kreeg hem ooit in onderdelen en mocht hem houden als hij hem weer in elkaar kon zetten. Dat lukte. Natuurlijk. Mijn vader kon immers alles. Vind ik nu. 
De bekleding laat los, maar hij geeft nog altijd zo'n mooi sssnnnip geluid als je een foto maakt. Ik gebruik hem nu eigenlijk nooit meer. Zonde, er zijn nog filmpjes voor.


1 voorbeeldje van wat ik er ooit mee gemaakt heb. Mooi, vierkant beeld !

Vette Bak

Deze Amerikaan stond afgelopen maandag bij mij om de hoek. In de knetterharde zon. Tijdens het maken van de foto dacht ik al in zwart/wit. Blijkbaar werkt dat mechanisme nog : stopte ik vroeger een Tri-X in m'n camera dan schakelde de kleurwaarneming vanzelf uit. Ofzo. Ik weet ook niet zo goed hoe dat werkt.
Anyway, kont en neus eraf. Toch nog een auto !

Bieb Emmen

Vorige maand voor de bieb in Emmen een serie gemaakt. Met Cor Hospes. Hij vragen stellen, ik fotograferen. Goeie taakverdeling. Over de toekomst van de bibliotheek. Is die er nog ? Hij had in ieder geval de volle aandacht van deze kinderen. Ik niet meer. En dat was goed.

Kasteel Middachten

De kasteelheer van Middachten, voor Quote. Jaloersmakende hoeveelheid ruimte en tuinen. Maar ik zou niet graag verantwoordelijk zijn voor al het onderhoud. Dat zijn miljoenen per jaar. Wel fantastisch dat zoiets nog echt in de familie is. Al is het niet de mijne. Zou er wel eens een tijdje willen wonen, rondstruinen. Vrees dat ik het met deze foto's moet doen.

Mijnheer Djaoen

Voor Mikado (kenniscentrum interculturele zorg) een portrettenserie in Rotterdam gemaakt. De ontmoeting met Willy Djaoen zal me nog lang bijblijven.  Hij komt uit Curaçao en is 64. Salsaleraar en verhalenverteller. Maar volgens mij vooral levensgenieter. Met z'n grote blauwe overhemd en aanstekelijke lach.

Op het Mr Visserplein kwamen Willink en Christo vandaag samen.
Zo'n lucht is vaak met 5 minuten weer weg.
Ik was er al eerder geweest met strak blauw, maar dat zag er iets te mooi uit.

NGI

Jaarverslagen zijn fijn om te doen. En zeker als je een beetje vrij gelaten wordt. Leon van WAT ontwerpers geeft mij die ruimte altijd. Jonge onderzoekers stonden centraal in het NGI 2010 verslag.
Deze foto heeft het uiteindelijk niet gehaald in de eindselectie. Afwerking ook met iets meer filtertjes dan in de uiteindelijke publicatie. 


NGI = Netherlands Genomics Initiative
WAT = Working Apart Together

Piet Boon

Voor Quote : de nieuwe showroom van Piet Boon in Oostzaan. Alleen zijn eigen kantoor daar is al groter dan mijn hele huis. Maar zeer gastvrij ontvangen. Piet is een gewone jongen gebleven. Met een onmiskenbaar Zaans accent. En ja, ook ik vind die "werkopname" met Quote journalist Bert Quist wat betreft kleur eigenlijk mooier. Kwestie van photoshoppen.

Titulaer teruggevonden !

Gelukkig, ook deze dia is weer boven water. Chriet ging voor Rails iets vertellen over de toekomst van de magneetzweefbaan. Met assistent ging ik naar Lathen ( in Duitsland ). Ik kreeg 15 minuten. Om licht neer te zetten en de foto te maken. Dhr. Titulaer wilde alleen zijn eigen pose aannemen. Tsja, dan sta je er zo op dus.....

Op de Lichtbak

Ik kreeg de vraag of ik een dia van zeker 15 jaar terug nog kon vinden. Er was iemand overleden.

Moest dus heel diep graven. Dan liggen er ineens tientallen oude bekenden op de lichtbak. Met gekke verhalen erbij. Over Klazien en haar man (die niet op de foto mocht van haar). Herman Heinsbroek op een monitor in het hoofdkantoor van Arcade. Joep van den Nieuwenhuyzen in de kleedkamer van z'n hockeyclub in Brasschaat. Dat was rondom z'n veroordeling. Ed Nijpels met zijn eigen treinbaan thuis. Of een hele vrolijke Danny Blind, die er echt zin in had. En met Lee Towers door de haven van Rotterdam varen. 
De heer  Moszkowicz kwam naar de studio om z'n manchetknopen te laten fotograferen voor Quote. Hij wilde alle dia's kopen, dus "stuur maar een rekening". Dat was 14 jaar geleden, de betalingstermijn is enigszins verstreken. Maar dat durf ik hem niet te zeggen. 
Huub Stapel in z'n Kever. En de consul van Mauritius bij een Dodo. In Artis welliswaar. Maar met authentieke slapende suppoost als kadootje. 
De directeur van een pharmaceutisch bedrijf moest veel geduld hebben om rook in 'n gezicht te laten blazen. Die van Kip Caravans wilde wel door het gordijntje spieden. 
Zo'n foto was echt een project, en ze leken allemaal tijd zat te hebben. 
Op Chriet Titulaer na dan. Maar die dia kan ik zo gauw niet vinden. 
Het beeld waar het allemaal om ging wel. 

Gewoon bij daglicht.

Granaatappelpitten. Mooi kleurtje en rustige ondergrond.

1/2 seconde

Maar ook : gewoon bij TL licht. Dat was een stuk lastiger op film.

Vroeger.

Rauw vlees mocht niet in de bladen. 

Van mij wel. Hier in ieder geval.

Beide foto's voor Restaurant Revan

Rabobank

Voor het blad "Rabovisie" van de Rabobank trokken we er altijd op uit om allerlei internationale prominenten van de economische macht te fotograferen. De scherpte verleggen met een groot formaat camera ( hier met de Fuji 6 x 8 cm ) was toen erg in de mode. Jean -Luc Dehaene. Toen premier van België

Rails

Jarenlang heb ik met veel plezier een serie voor Rails gemaakt. "Profiel". Waarin een medewerker van de NS centraal stond. En altijd met dat gele elementje. Blijkbaar mocht je toen nog roken op het station. Of dat was voorbehouden aan de directie.